|
Igor Ansoff (Rusland 1913, geëmigreerd naar de VS - overleden 2002) Ansoff publiceerde in 1965 Corporate Strategy en legde daarmee de theoretische basis voor strategische planning in het bedrijfsleven. Hoewel het geloof in planning sindsdien een flinke knauw heeft gekregen, wordt Ansoff nog steeds gezien als een van de groten. Hij bekleedt meerdere leerstoelen en heeft een eigen adviesbureau. Een aantal van zijn boeken zijn:
Prof. Ansoff overleden - juli 2002 Deze week bereikte de UT het bericht dat prof.dr.H.Igor Ansoff (1918), eredoctor van de Universiteit Twente in 1991, eind juli is overleden. Ansoff kreeg zijn onderscheiding destijds uit handen van prof.dr. P.J.Idenburg, thans dean van Delft TopTech. Corporate Strategy was het boek waarmee Ansoff in de jaren zestig wereldwijd furore maakte, later gevolgd door tientallen andere publikaties zoals The New Corporate Strategy. Hij introduceerde in zijn bestseller begrippen als competence profiles, product-mission, partial ignorance en business strategy. In het UT-nieuws van 21 november 1991, aan de vooravond van de dies van de UT, noemt bedrijfskundehoogleraar Jan Kreiken Ansoff 'de pionier van het strategisch denken'. In een reportage over zijn werk en leven in San Diego vertelt Ansoff in deze krant onder andere over de twee weken die hij vrij nam van zijn werk om zijn loopbaan nauwkeurig te plannen. 'Op een morgen (beginjaren zestig, red.), terwijl ik me stond te scheren voor de spiegel, besefte ik dat ik geen idee had wat ik nog meer wilde in m'n leven dan het runnen van mijn divisie bij Lockheed. Ik plande loopbanen van anderen, maar vergat mezelf. Ik besloot me bij mijn gezin te voegen, dat op vakantie was aan zee. Ik nam een flinke voorraad Scotch mee, liet mijn baard staan en maakte lange strandwandelingen. Tot mijn stomme verbazing kwam ik op het eind van mijn vakantie tot de conclusie dat ik hoogleraar wilde worden. Niet direct, ik was immers pas 45, maar binnen tien jaar, na een vervroegd pensioen in het bedrijfsleven. Ik wilde eerst nog een tijdje manager blijven. Ik verdiende immers prima, het was opwindend werk en een baan college-professor leverde veel minder centen op, ja was in dat opzicht risky'. Waarna hij (in 1963) begon aan Corporate Strategy en even later inderdaad hoogleraar werd en volgens plan een imposante (verdere) loopbaan realiseerde. Ansoff werkte vanaf 1956 bij vliegtuigbouwer Lockheed, uiteindelijk als vice-president van de industriële technologie divisie. Daarvoor bekleedde hij verschillende functies bij RAND Corporation (vanaf 1948). De jonge Ansoff was in 1934 met zijn ouders het communisme in Rusland ontvlucht, waar hij in 1918 in Wladiwostock werd geboren. Hij behaalde zijn ir-bul in '41, twee jaar later gevolgd door een doctoraal in de wis- en natuurkunde. Daarna diende Ansoff bij de Amerikaanse marine. In 1963 werd hij gevraagd voor een hoogleraarschap in strategisch management aan de Carnegie Mellon University in Pittsburg. Vele andere banen en adviseurschappen in Europa en Amerika volgden. Vanaf 1983 tot het moment van zijn (vierde) eredoctoraat in '91 was Ansoff als universiteitsprofessor werkzaam aan de Business School van de United States International University in San Diego, een destijds relatief onbekende universiteit. 'Ik had na acht jaar hoogleraarschap in Europa niets te kiezen. Ik was al 65 en wilde aan de slag. Harvard was wel leuk, maar een topuniversiteit hoefde voor mij niet meer zo. Ik geef deze universiteit in San Diego smoel en niet omgekeerd'. Dat was Ansoff ten voeten uit, direct en hard voorzichzelf en zijn studenten. Een van zijn promovendi in 1991, Dorothy Epstein noemde hem een tijger, maar ook een teddybeer. 'Hij geeft studenten de skills die toepasbaar zijn in je hele verdere loopbaan. Vooral als consultant heb je daar veel aan.' Ansoff adviseerde talloze grote internationale bedrijven, zoals Chryen -in Nederland- Philips eind jaren zeventig, begin tachtig. 'Het was een prachtige tijd. Veel briljante en aardige mensen. Maar in termen van performance: het bedrijf teerde op de successen van het verleden. Ze bezaten Holland. Iedereen deed zijn eigen dingen. De divisies waren eigen koninkrijken en vergooiden hun tijd door elkaar te bevechten. Het was volmaakt duidelijk dat het bedrijf in zwaar weer terecht zou komen. Alleen, ze zagen het niet. Ik wel.' Bron: UT-Nieuws, 21 november 1991. |
