Wet van Parkinson (Parkinson's Law)

“Werk breidt zich uit tot het de tijd die beschikbaar is voor voltooiing, vult.”

Deze wet heeft grootse implicaties voor het besturen van ondernemingen.

C.N. Parkinson is van huis uit historicus. In 1957 publiceerde hij een artikel waarin Parkinson aantoont dat personeelsuitbreiding en toenemende werklast niets met elkaar te maken hebben. Als je het druk hebt heb je een paar minuten nodig om een brief te schrijven. Als je alle tijd van de wereld hebt, doe je er een paar uur over. Oftewel: hoe meer tijd je hebt, hoe langer de voltooiing van de taak duurt. Uiteindelijk zal al je beschikbare tijd hiermee gevuld zijn. De wet van Parkinson is hiermee geboren.

Feitelijk beschrijft en verklaart Parkinson het ontstaan van bureaucratische structuren. Medewerkers die onder een zware werkdruk en overvolle agenda gebukt gaan, krijgen er twee ondergeschikten bij. Twee, omdat één ondergeschikte al snel gelijkwaardig wordt. Als deze ondergeschikten op een gegeven moment een overvolle agenda hebben (wet van parkinson) nemen zij op hun beurt ook weer ondergeschikten aan. De leidinggevende krijgt het er niet eenvoudiger op: naast zijn oorspronkelijke taak, moet hij ook nog het management voeren over een hele afdeling!

Business proces redesign is een belangrijk middel om juist dit probleem aan te pakken.

De tijd-inspanningswet van Edwards is een humoristische afgeleide van “Parkinson’s Law”. Het product van inspanning x tijd = constant. A. Als er veel tijd is om iets te doen, zal in het begin de inspanning gering zijn. B. Als de tijd op raakt, wordt de inspanning oneindig groot. Gevolgtrekking: als er geen laatste moment bestond zou nooit iets afkomen. Les voor de leidinggevende: stel strenge deadlines.